Bu yayın aşağıda dosyalanmıştır:

Ana sayfa vurguları,
Röportajlar ve sütunlar

Beau Smith ve 2020 dolaylarında Randy Watts

Sevgili Smith tarafından

1964 dolaylarında. Yeni taşındı. Yeni bir okulda yeni genç. Bölgemdeki tüm gençleri anlamak için yeni toplulukta tüm yaz mevsimine sahip olduğum için şanslıydım. Ayak parmağımı yavaşça batırmalıyım, bu yüzden hemen yeni adam travması gibi değildi. 1964’te çok sayıda aile, çok sayıda çocuk ve genellikle çok eğlence vardı. Bir bebek patlamasının çocukluğunun yüksekliğiydi. Büyümek için mükemmel zaman. Pop kültürünün bir kısmının ayak uydurması basit olmasını sağlamak için üç TV kanalımız vardı. Ben Radyo birincil müzik kaynağınızdı. Gerçekten şanslıysanız, üzerinde FM olan bir radyoya erişebildiniz veya erişebildiniz. O zaman paranızı kurtardığınız albümlerden sonra bu gizemli mesai dünyasını gerçekten dinleyebilirsiniz. Filmler biraz pahalıydı, ayrıca şehir otobüsünü sürmedikçe, ancak on kişiden dokuz kez çıkmadıkça, aileniz bir otobüse binmenize izin vermeyecek ve hangi yolu bulmanıza bağlı olmayacaktı. Sen alacaksın. Bu yüzden filminiz, annenizin veya babanızın sizi alması, sizi alması ya da tüm hane halkıyla sürüşe takılmakla sınırlıydı ve o zaman bir canavar filmi izlemenin olasılıkları oldukça ince. İnciler ve inciler kullanan yaşlı insanlarla bazı yetişkin drama ile oturmanız veya uyumanız gerekir.

1964’te dördüncü sınıftayken, pop kültür eğlenceniz bir paket 5 sentte beyzbol/futbol kartları veya yıllık için 12 sent veya 25 sent koşan çizgi romanlarla sınırlıydı. (Çift boyutlu, yıllık etkinlik çizgi romanı) Bu tür para, ev işleri yapmak, çim biçme veya anneme sızlanan tekniği ve babamın bana sadece çeyrek olarak susmak için çeyrek sağlayacakları noktaya gelebilecek gittikçe git. Aynı şekilde mağazaya cam pop şişeleri ve nakit parayla para alacağız. Asla bir otomatik otoparkla yürümenin heyecanını hatırlayamayacağım, aynı zamanda yerde paraları keşfetmeyeceğim. Bu çok büyük bir anlaşma. Bugün bile sokakta bir para keşfettiğimde hala aynı acele hissediyorum. Bu birkaç saniye boyunca, sürüngen beynim 1964’te yaptıklarını tekrarlıyor – ve kendimi bir çizgi roman satın almaya inandığımı keşfediyorum….

İnanılmaz dört #13

Noktaya geri dönerek, çocukken çizgi romanları sevdim. 4 yaşımdan beri vardı. Kelimeleri 4’teki “okuyamasam da”, fotoğraflar tarafından büyülenmiştim ve kelimelerin söylediklerini anlamadan bile bir hikaye anlattıkları gerçeği. Bu yüzden, 1964’te, kardeşlerim ve çitler yakmadığım, sokakta süren arabalara ve kamyonlara süt otu atmadığım veya karton kutularda taşkın duvarını aşağı doğru hareket ettirdiğimde çizgi roman okudum.

Marvel çizgi romanlarının sürekliliğini beğendim. Onlar paramı çok önce geçirdiğim ya da ilk kez takas ettiğim çizgi romanlardı. DC Comics’i sevdim, ancak 60’larda aynı Marvel platformunda değildiler. Hala onlara aptalca bir yalın olan çizgi roman bestelediler. Bunu, daha da gençken, daha fazla yetişkin bir eylem hikayesi istediğinden çok daha fazla takdir ediyorum. O zaman tanımadığım şey, Marvel Comics’in pembe opera kısmını seven biraz çocuk olmasıydı. Stan Lee ne yaptığını anladı. Böyle sinsidi.

Üzgünüm… .Gotta geri dön. Yeni kurumda, kadınlar aptalca bir çocuk olduklarına inandıkları için çizgi roman gibi yayınlamadım, diğer erkekler de çizgi romanları sevdiler, ancak onlar için eğlence oldular. yanı sıra okuduktan sonra onları gerçekten attılar. Benimkini tuttum ve bir sonraki yenisi çıkana kadar onları kontrol ettim. Gazete stokunun yanı sıra gazete stoku ve kolayca yontulmuş kapaklar olduğu için onları oldukça büyük bir şekilde tuttum. Ben de bir koleksiyoncuydum, hatta anlamadım bile.

Bir gün oyun alanında, öğle yemeğinden sonra, birçoğumuz ordu, sinir bozucu kızlar ya da birbirlerini oynuyorduk ve Hulk hakkında bir çizgi romanda son zamanlarda kontrol ettiğim bir şey hakkında bir öneride bulunuyorum. New Mexico çölüne bir depolama tankı atmak. Benimle oynadığımız diğer gençlerden biri, “Çizgi romanları kontrol ettiniz mi?” Diye sordu.

Bir an için durakladım, bunun bir sorta teknik sorusu olup olmadığını anlamadım ve sonra “Evet, yaparım” diye cevap verdim. Hafif bir meydan okuma ile.

Bariyer kırıldı. Diğer çocuğun gözlerinde görebilirim. Vahşi oyun alanı arasında akraba bir ruh keşfetmişti. Bir çizgi roman okuyucusu.

Randy Watts ve 1967 dolaylarında Sevgili Smith

Çocuğun adı Randy Watts’dı. OCarrington Court’ta yaşayan bir kabile daha, 6. Sokak Batı’da yaşadığım yerden yaklaşık 5 blok. Bowling salonunun yanı sıra süpermarket, belirlenen çimlerimizi ayırdı. Randy dördüncü sınıf benim oldu. O andan itibaren çizgi roman konuşmaya başladık. Benim gibi, en iyi Marvel çizgi romanlarını gerçekten sevdi. Büyük bir Iron Guy hayranıydı, oysa Daredevil benim favorimdi. Tercih ettiğiniz olarak kim seçtiğiniz hakkındaki düşüncelerim, tercih ettiğiniz spor takımının kim olduğu, ilk gördüğünüz gibi ve kazandıkları gibi oynar. Benimle Daredevil #15 beni ol ‘Horn Head’e bağlayan şeydi. Daredevil’in JOHN ROMITA, Sr tarafından sanatla öküzle savaşmasıyla birlikte, Randy ile birlikte, Don Heck’in Demir Adam’a zorlamasıyla ilgili bir gerilim masallarının erken bir problemiydi.

Daredevil #15

Randy mevsimi boyunca çok fazla konuşmayı ve çizgi romanları, hikayeleri konuşmanın yanı sıra tercih ettiğimiz sanatçıların yanı sıra karakterlerimizin kim olduğunu da aklımda tutabilirim. Çizgi roman ticareti yaptık, aynı şekilde, başka bir genç okuma çizgi romanını duyacağımız ya da çizgi romanları kontrol etmek için kullanan birini, bir yerde saklanan bir kutu olan çizgi roman Safaris’e gittik. Bu bizim en büyük bulgumuzun önü.

Topluluğumuzda ikamet eden kurumdaki yaşlı gençlerden biri, çizgi romanları kontrol etmeyi kullandığını ve hala garajda bir kutu olduğunu söyledi. İstersek onları bize teklif edeceğini belirtti. Söylemeye gerek yok, gözlerimiz zaman karesi gibi aydınlandı. Okuldan bir öğleden sonra evinde büyük çocuk Robert Yost’tan memnun kaldık. Biraz konuşmadan sonra bizi garaja götürdü. Hem Randy hem de Robert’in o kutuda neler olabileceğine inanmadan önceki günlerde yaratıcılığımızın delirmesine izin vermiştim. İkinci Dünya Savaşı döneminden itibaren “Altın Çağ” çizgi romanları olarak anlaşılan vizyonlarımız vardı. O kadar şanslı olabilir miyiz? Robert orada olduğu gibi bazı şeyler de taşıdı….

Kutu karton ve yaklaşık turuncu sandık büyüklüğündeydi. Tipik bakkal boyutu. Randy ve kutuya bakmaya başladım. Harikalar, DC çizgi romanları ve eşit miktarda altın anahtarı, Dell, Tower ve ugh vardı…. Oldukça heyecanlı olsak da, elbette, elimizi tam olarak ne kadar heyecanlı olduğumuza çevirmek istemedik.

“Peki, ister misin?” Diye sordu Robert, kirli çizgi romanlarla parmağını izlemekten çok yoruldu.

Ona istediğimiz bazıları olduğunu söyledik, sonra bize tüm kutuyu sunmak istediğini anlamamıza izin verdi. Gerçekten sadece birkaç tane teklif etmek istemiyordu. Randy ve bu iş anlaşmasının büyük fotoğrafına gerçekten inanmadım. Bazı değişiklikler vardı, ancak kağıt para kadar hesaplanan hiçbir şey yoktu. Kutunun içinde yaklaşık 40-50 çizgi roman vardı. esas olarak 1958-1965 arasında Silver Age. Ona tam olarak ne kadar sorduk. O zaman kaza haberleri olabilir-“Tüm kutu için beş dolar.”

Biz ezilmiştik. İkimiz arasında bir dolardan daha az bir değişiklik yaptık. Evde para stoku yok, aynı zamanda ebeveynlerimizin sadece bir kutu çizgi roman için 5,00 dolar, hatta yarısı 2.50 $ ‘a sağlayacak hiçbir yöntem yoktu. Robert, başka ilgilenen alıcılar olabileceğini ve kutuyu garajından çıkarmak istediğini ima etti. Randy ve o zaman sahip olduğumuz tek şeyin ceplerimizde olduğunu açıkladım. Biraz yerleşimden sonra Robert bize bugün her biri 5 sent için istediğimiz çizgi romanları sunacağını ve o zaman paranın geri kalanını alıp dinlendiklerinde geri gelebileceğimizi belirtti. Tamam, tam olarak nasıl 5,00 dolar tutarını alacağımızı anlayamadık, ancak en azından boş elle uzaklaşmayacağız.

Amazing Spider-Man #7

Hem Randy hem de Spider-Man’ın Sandman ile ilk kez, gerçek bir Steve Ditko hazinesi ile savaştığı olağanüstü Spider-Man #4 kopyasını istedim. Bunu herhangi bir sorun olmadan çalıştık ve Randy o gün bir nikel için o kitabı tutarak uzaklaştı. Buna karşılık, Spidey’in akbaba karşı karşıya kaldığı olağanüstü Spider-Man #7’yi aldım. Bir nikel daha harcadı. Memory bana doğru hizmet ederse, Avengers #5, #15 ile birlikte uzaklaştım ve şaşırtıcı dört #10 ve #13’e ek olarak, Gizli Yolculuk #88 Strange Masallar #104 yanı sıra Masallar # 42.

Hafızam, Randy’nin o gün tutarak, olağanüstü Spider-Man #4 dışında, hangi problemleri uzaklaştırdığını akılda tutmak için yeterli değil, ancak ben de benzer şekilde yaptı. Sonuç olarak, “Hey, bunu asla kontrol etmedim!”

Robert’a bir gezi daha yaptık ve her biri birkaç çizgi roman daha satın aldık, ancak bundan sonra kutunun geri kalanı ya da hiçbir şey olduğunu söyledi. O zamana kadar, istediğimiz DC çizgi romanlarının yanı sıra Marvel’in çoğunu almıştık. Gerisi, “Barber Shop” çizgi romanları olarak adlandırdığımız şeydi, yani Berber Mağazasında ücretsiz olarak kontrol edeceğiniz çizgi romanlar, ancak ilaç mağazasında kendi paranızı harcamayacaktı.

Masallar Şaşırtıcı #42

Yansıtma olarak, Randy ve ben bir genui terk ettimNe o kutudaki diğer gümüş çağ çizgi romanlarının altın madeni, ancak budur. Nakitimiz yoktu, bu yüzden saklamadık. Hala o günlerin anıları olan en iyilerinin yanı sıra oldukça harika çıktık. Yaşlandıkça, Junior High, çizgi roman arayışımıza ve pop kültürümüze devam ettik. Yeni çizgi roman satın almak için Huntington şehir merkezindeki Nick’in gazete bayisine birkaç mil yürümeyi kullandık. Ne zaman White Cross Eczane’ye gidip raftan birkaç çizgi roman satın alacağımız, tezgahta oturup, sıcak bir yaz gününde çizgi roman hakkında konuştuğumuzda bir dondurma yemeğinin tadını çıkaracağımız gerçekten kendimizi gerçekten ele alacağız. Bu gerçekten “hayat” idi. Müzik gibi bizim gibi bizi Mor Haze adlı bir ortaokul rock grubu yazmaya getirdi, iyi arkadaşlar ve kurum arkadaşları Mike Phillips ve Mike Meade ile birlikte. Mike Meade’nin garajında, tüm gençlerin geleceği ve bizi dinlediği iki yıllık harika bir yarış yaptık.

Grup 1969’da ayrıldı. Liseye hazırlanıyorduk ve maalesef Randy Ohio’ya taşınıyordu. Babası yeni bir Volkswagen bayiliği açıyordu ve Ohio, Gallipolis’te yaşayacaklardı. Yaklaşık 45 dakika kadar uzaktaydı, ancak henüz sürmediğinizde, bir sahil daha olabilir. Tabii ki, Randy ve ben de yıllar ile temasa geçtim ve zaman zaman birbirlerini görecekti. Kolej ve ev yılları da gerçekten meşgul olma eğilimindedir, bu yüzden daha az iletişimdir, ancak düşünceler her zaman oradadır. Randy ve diğer yarısı 40 yıl önce Dallas Texas bölgesine transfer oldu ve o zamandan beri gerçek bir Teksaslı oldu. Diğer yarısının olduğu gibi, babasının akıllı, akıllıca ve keyifli bir adamı olan bir oğlu Evan var. Oğlum Nick ile benim gibi Evan, yaşlı adamdan yaklaşık altı inç daha uzun.

Evan Watts, Randy Watts, Sevgili Smith, Nick Smith

Geçtiğimiz hafta, Randy ve oğlu Evan, birkaç saat boyunca kasabadaydı ve oğlum Nick’in yanı sıra, Randy ve Evan ile tercih ettiğim yerde uzun bir öğle yemeği yemek için yeterince şanslıydım. Kasaba, Central City Café. (Batı Yakası’nın Kalbi) Randy, 1990’dan beri memleketine ilk kez geri döndü ve Evan’ın babasının büyüdüğü şehri ilk kez görmek için.

Dördümüz, eski zamanlarda her konuşma, şimdiki zamanla uğraşan ve geleceği tartışarak en iyi zamana sahiptik. Umarız Nick’in yanı sıra Evan, Randy’nin ve masada paylaştığım tonlarca yaşlı adam hikayesinden çok yorulmadı. Anladığım kadarıyla tüm Randy, oğullarımızın bizden çok daha fazlasına dönüştüğü ve bunun için çok minnettarız. Çocuklar daha akıllı, güzel, bizden çok daha uzun görünüyorlar.

Çizgi romanlarda çalıştığım tüm yıllar boyunca, her zaman, çizgi romanların bizi birbirine bağlayan bağ olduğunu söyledim. Pek çok farklı yaşam yürüyüşünden birçoğumuz, çizgi romanların yanı sıra yaratıcılıkla da birbirine bağlanıyoruz. Kabilemizin dışında olanları daha çok takdir ediyoruz. Dünya için dört renk rehberimiz olduğunuz için çizgi romanlara teşekkür edin. Teşekkürler, Randy benimle o maceralara çıktığı için.

Çizgi roman rehberiniz,

Beau Smith

Uçan Yumruk Çiftliği

Beni Instagram ve Twitter’da @beausmithranch adresinden takip edin